Heb ik ADD?

ADD... Hoe is dat?

40 voorbeelden van mensen met ADD

1) Ik betrapte me er gister toevallig op dat ik op dat moment had onthouden hoe ik in godsnaam op een onderwerp kwam waar we het absoluut niet over hadden. Meestal ben ik die hele link meteen alweer kwijt. Het sprong niet zomaar in m'n gedachten, maar het was zeker wel heel in de verte gelinkt aan het onderwerp waar we het dat moment over hadden. Het volgende gebeurde in m'n hoofd: We hadden het over een auto die hier op nat wegdek erg hard door de bocht ging, ik zag hem al helemaal het huis op de hoek rammen. - Ik dacht aan het feit dat m'n rijinstructeur altijd zei dat ik niet zo door de bochten moest vliegen - Daardoor dacht ik aan de bosweggetjes die we altijd reden met lessen - Door m'n rijlessen heb ik veel van de omgeving hier gezien - We zijn ook een paar keer langs Center Parcs gereden - Vorig jaar zijn we in november in Center Parcs geweest en dat beviel erg goed Vervolgens zeg ik 2 seconden nadat we het over de door de bocht scheurende auto hadden tegen m'n vriend: "We gaan dit jaar zéker in november weer naar Center Parcs!" En hij kijkt me aan van: waar haal je dat toch weer vandaan? Superblij

2) Ik voel me behoorlijk onbegrepen, en daardoor ook nogal eens eenzaam. Heb vaak het gevoel dat ik tegen de stroom op moet zwemmen (alsof ik zalm ben). Ik heb net een week deze diagnose en krijg nu al het gevoel uit mijn omgeving dat ik nu weet wat het is en ik niet meer mag zeuren. Mijn vriend vindt bijvoorbeeld dat ik maar wat ruggegraat moet tonen en moet vechten tegen deze stoornis. (Mag ik misschien eerst wennen dat na al die jaren eindelijk een beetje licht schijnt in de duisternis). Mira

3) Bij mij betekende ADD dat ik iemand thuis kreeg van psychiatrische thuiszorg, zij is alles in kaart aan het brengen en probeert intussen orde in mijn chaos aan te brengen, zij kijkt of ik recht heb op iemand die me helpt het huis op orde te houden (of ik doe alleen het hoog nodige of ik sta bij wijze van spreken 's nachts de ramen te zemen), dat is dan iemand die weet hoe met een ad(h)d-er om te gaan (of ik of jij doet alles, er is geen tussenweg bij mij, ik wordt zenuwachtig als iemand niet op mijn manier schoonmaakt), ze heeft me aangemeld bij budget-beheer, bij de ad(h)d-poli, ik weet eigenlijk niet wat me nog meer te wachten staat.

4) 's Avonds laat en 's nachts kan ik zo genieten van de rust om me heen, wanneer ik dan in mn eigen tempo gewoon lekker allerlei dingetjes kan doen die overdag zijn blijven liggen. Heb ik opeens uren achtereen de tijd, zonder dat ik moet rennen om op tijd op de school te zijn van mn jongste, of afspraken, geen telefoon die gaat als t niet uitkomt (en ik veel te nieuwsgierig ben om m te laten bellen), niemand om me heen die mn aandacht wil...... Maar ja.... dan is t dus vaak wel 2 uur en soms zelfs nog later, dat mn ogen zwaar worden en ik eigenlijk gedwongen wordt om naar bed te gaan. Gast

5) Ik gebruik m'n wekker al jaren niet meer, hoe hebben ze het ook ooit kunnen verzinnen, het meest irritante geluid waarmee je wakker wilt worden. Het maakt je ochtendhumeur er niet veel beter op in ieder geval... Ik zet altijd de wekker van m'n telefoon, gelukkig kan ik een willekeurige beltoon instellen als wekker, dus word ik elke ochtend met een gezellig deuntje wakker superblij.

6) Einstein had ADD wisten jullie dat? Als Add'er zie je de verbanden tussen situaties enz. als geen ander. De meesten van ons kunnen plots in films al voorspellen, zinnen van anderen afmaken, intenties van anderen doorzien, haarfijn aanvoelen wat er moet gebeuren en problemen oplossen. Einstein leerde pas op z'n vijfde praten, is voor dom, traag en gek versleten. De man kon nog niet eens de dop op een tube tandpasta draaien! Men zei altijd dat het noooooit wat met hem zou worden! De goede man is zelfs een groot deel van leven depressief geweest. Dit alles terwijl hij met de meest geweldige ideeen rond liep! Hij had de meest geweldige inzichten maar omdat niemand hem serieus nam werd hij voor gek verklaard. Uiteindelijk heeft iemand eens goed de tijd genomen om te kijken naar zijn ideeen en heeft hij een heel nieuw gebied in de wetenschap blootgelegd. Einstein zei altijd dat zijn vermogen om ze geweldig te dromen hem zo ver heeft gebracht. En Add'er zijnde kunnen we dromen als geen ander. Niet dat ik (of de meesten van ons) nou een potentiele Einstein ben. Maar het toont wel aan dat het hebben van add(h)d nou ook weer niet het einde van de wereld is.

7) Ik was een keer op de fiets naar de supermarkt gegaan. In de winkel zag ik eigenlijk dat ik veel meer nodig had dan waar ik voor kwam. Ik ging er zelfs een mandje voor halen. Buiten aangekomen met de boodschappen in een grote kartonnen doos was mijn auto weg. Ik al mopperend op mezelf de hoek omgelopen omdat ik dacht vergeten te zijn dat ik hem daar had geparkeerd. Shit, ik was op de fiets. Stom, o, wat stom, helemaal vergeten. Gelukkig kwam net de buurman uit mijn straat langs en die heeft de doos keurig bij mijn voordeur afgeleverd. Op de een of andere manier lopen dit soort fiasco's akelig vaak goed af.

8) Nietsvermoedend zit Sanne achter haar laptop muziek te luisteren, solitaire te spelen, te chatten en te surfen op 16 forums tegelijk. Ze staat op om haar mok weereens te vullen met thee en realiseert zich dan dat ze haar waterkoker niet kan vinden onder een berg rokken en pantykousjes die voortdurend uit de kast vallen. Binnen 5 minuten begint ze met puinruimen en brengt een lading wasgoed naar de badkamer waar haar moeder 3 trommels mee vol krijgt. Ze neemt zich voor om haar kast op te ruimen. Als ze terug komt valt haar oog op de tv die al de hele tijd aanstaat en ze gaat zitten kijken naar een intens oninteressante tekenfilm. Eigenlijk heeft ze zin in thee. 10 minuten lang weegt ze de voordelen van thee af tegen de nadelen van het opstaan om water te koken. Uiteindelijk gaat ze toch veel te veel water koken voor 1 mok en kiest ze een smaakje uit de 23 halflege doosjes kruidenthee. Als de thee klaar is realiseert ze zich dat ze zin heeft in chocola en dat ze het niet in huis heeft. Onmiddelijk stapt ze op de fiets om het te halen. Terug met de chocola is de thee natuurlijk koud. Sanne ziet dat het tapijt vies is en dat ze moet stofzuigen. Ze schopt de nodige troep aan de kant en stofzuigt het midden van de kamer. Dan zuigt ze een stapel naaipatronen op en besluit boos dat ze nodig onder haar bed moet opruimen. Tegen de tijd dat haar moeder roept voor het eten is haar kamer een slagveld en dwarrelt het stof vrolijk in het rond. Sanne maakt ondertussen elke vierkante centimeter onder haar bed schoon. Dan bedenkt ze zich de kwestie van de kast nog. Tot half 2 die nacht vouwt Sanne topjes op met de Boondock Saints titelsong op repeat. Ze kijkt in de spiegel en ziet dat ze haar wenkbrauwen moet epileren. zodoende. Tegen half 3 ligt Sanne in bed, balend van het gebrek aan nachtrust. Had ze nu ECHT de wekker op half 8 gezet? Ja toch? Ze controleert het 2 keer. weltrusten. Momentopname. In de tijd dat ik dit heb geschreven ben ik: thee wezen zetten, naar de wc geweest, haar geborsteld, Rennie geslikt en bed opgemaakt. Sanne

9) Al jaren loop ik te knoeien met stemmingswisselingen, depressies, burn-out problemen, chaos, ongeorganiseerd zijn, niet kunnen plannen. Gelukkig heeft mijn huisarts me doorgestuurd naar de psychiater. De anti-depresiva die ik slikte hielp niet meer. Ik heb gesprekken gehad met de psychiater, en sinds deze week heb ik eindelijk een sticker, diagnose, stempel Ik heb ADD, Hoera, Hoera. Ik ben er dus blij mee. Waarom, ik weet eindelijk dat al dat geworstel en gedoe om mijn leven bij te benen, een oorzaak heeft. Ik ben nu aan het nadenken of ik medicatie wil. Gelukkig is er deze website. Alleen door op de site te zijn, geeft het me al rust. Het heeft me zoveel duidelijkheid gegeven. Nu mag de mist in mijn hoofd nog optrekken. Mira

10) Er was een tijd dat ik dacht dat mijn relaties zo moeizaam liepen omdat ik het altijd in de hetero-hoek zocht. Het leek simpel: gewoon lesbisch worden en dan zouden de problemen opgelost zijn. Nou... niet dus. Ik snap vrouwen beter, maar er een relatie mee, nee. Dus tsja, iets met een mede-ADD-er beginnen lijkt mij momenteel reuze aantrekkelijk en ik vermoed dat het net zoiets is als mijn pogingen met vrouwen. Pfff, misschien maar domweg accepteren dan dat het in de relationele sfeer al gauw lastig is. Hm. Ineke

11) Ik heb zelf een beetje het idee dat ADD een beetje een pakketje is, zoals bij auto’s; een sport of comforpakketje met airco, navigatiesysteem en bling velgen. Matthijs

12) Ik ben vergeetachtig. Maar daarbij heb ik ook het volgende vervelende gedrag: ik doe dingen niet, stel ze uit, wacht de deadline af en blijf afwachten tot de deadline voorbij is en de eerste waarschuwing komt en de tweede en eventueel een derde. Pas als iemand de moeite neemt om me ontzettend op mijn huid te zitten, dan doe ik het uiteindelijk. Vaak boos dat ik het MOET doen (privé) of bang/gehaast omdat ik vrees voor mijn aanstelling (werk). Op mijn werk is dat met bepaalde klussen een terugkerend verschijnsel. Ik heb het soms net of bijna onder controle en soms glipt het weer een tijdje uit mijn handen. Ik kan er niets aan doen. Ik kan me voorstellen dat dat ongeloofwaardig overkomt, maar het is echt zo. Ik weet wat er gaat komen en ik wacht het af. Hana

13) Ik denk dat ADD een product is van de evolutie. Wij ADDers lopen gewoon een beetje voor op de ontwikkeling van de mensheid. Over 1000 jaar heeft iedereen ADD! Ik ervaar het als lastig en ik voel me soms net of ik van een andere planeet kom. Jammer genoeg is het dagelijkse leven ingericht op aardbewoners. EJ

14) Een nacht niet slapen en vervolgens moet je 2 volle wasmanden strijken met katoenen shirts. De aanwezige energie en het gebrek aan motivatie is gelijk aan die van een ADDer bij dagelijks terug kerende klusjes. Naamloos

15) Aan de ene kant wil ik zoveel, te veel! Ik wil werken, ik wil naar school, ik wil een leuk huis, ik wil een dier om voor te zorgen, ik wil sparen. Maar als al die momenten er zijn is het alsof er een rots op m’n schouders drukt. Ik word chagrijnig, humeurig, verdrietig, en wil het liefst tijdens momenten van school of werk weg van deze aarde. Ik word impulsief, destructief, en verlang intens naar rust in mezelf… En zodra die rust er is, weet ik weer wat ik mis: ik wil zijn zoals anderen, doen en leven. Afz: Ik heb een naam

16) Als ik lees, lees ik, maar ik weet daarna niet meer goed wat ik heb gelezen. Mijn geheugen laat alle kennis doorsijpelen naar de achtergrond, in het onderbewuste. Ik zou niet kunnen navertellen wat je hebt gesproken, of wat ik heb gelezen. Eng en frustrerend is dat, mensen zullen sneller denken dat je stupide bent. Afz: Ik heb een naam

17) Ik loop tegen de 40, eindelijk de herkenning van de eeuwige worsteling met de dagelijkse dingen, de dagelijkse emoties, de denderende gedachtentrein, die geweldige creativiteit maar noooooit wat afmaken. Het gevoel zeer onder mijn kunnen te presteren, die carriere maar niet vlot krijgen terwijl ik zeker weet dat ik vele malen vaardiger en intelligenter ben dan fors aantal van mijn collega's die 't wel ver weten te schoppen. ik heb soms het gevoel dat ik me door het leven heen bluf. Alcedo

18) Altijd het gevoel dat alles tegelijk gebeurt. Je verliest het perspectief en kunt geen prioriteiten meer stellen

19) Als ik hard mijn best doe om me ergens op te concentreren, is het alsof ik alsof ik een noodreserve aanboor. Het duurt even voordat ik op gang kom, maar dan lukt het me wel om iets (heel) goed te doen. Dan vergeet ik alle dingen die niets met die ene bezigheid te maken hebben. Daarna ben ik moe"

20) Ik kan bewust selecteren naar welk gesprek ik wel wil luisteren en wat me niet interessant lijkt dat hoor ik niet eens.

21) Waar is mijn hyperfocus nou... ?!

22) Het eindeloze geduld.

23) Als ik weer eens "in mijn hoofd "zit, en dat gebeurt regelmatig, kan ik door niets gestoord worden, ik kan dan al gek worden als er iets simpels aan me gevraagd wordt, of zelfs als er iemand naast me zit en bladzijden van een boek omslaat, alles is dan een storing.

24) Ik kan oneindig lang geduld hebben met sommige dingen. Bijv. bij de gehandicapte kinderen op m'n werk. Of bij de kassa van de supermarkt. Wat ik dus vaak zeg is: "Alles op het gemakkie, joh!", "Relax!" of "t Komt best goed joh, effe wachten" Dit komt ook omdat ik niet meer als één ding tegelijk kan doen (dat doe ik wel, maar ik kan het niet goed) en omdat ik mezelf dan weer tijd kan gunnen om na te denken wat ik daarna moet gaan doen...

25) Het doorrazen en argumenteren (heb ik wel afgeleerd) Eerst wilde ik altijd iemand overtuigen van mijn kijk op de werkelijkheid, ik weet nu dat die niet doorsnee is.

26) Privé loop ik tegen enorme frustraties aan, hoe is het mogelijk dat anderen er wel in slagen de boel op orde te houden, ik heb elke dag weer die worsteling met huishouding, klussen, opvoeding (2 kids en 1 hond). Partnerlief heeft de boel altijd zo goed voor elkaar en ik voel mij enorm in gebreke blijven tegenover hem, wil minstens zo goed presteren.

27) Ik ben gewoon een dromer en enorm creatief. Als ik kon (mocht van mezelf) zou ik de hele dag schilderen en prachtige dingen maken (hield echter de kunstacademie al na 1 jaar voor gezien), maar eerst moet ik van mezelf (en mijn omgeving) de boel op orde hebben. Bovendien als ik dan eindelijk mag, dan komt er niets uit handen omdat ik van gekkigheid niet weet waar te beginnen. Dus vlucht ik maar weer in verplichtte handelingen of op het werk in het surfen op internet omdat ik daar echt alle informatie en kennis vind waar mijn brein zich zo graag mee voedt.

28) 's Avonds weet ik "de storm" enigszins te temperen met een flink glas wijn en ik begrijp nu ook waar die verslaving vandaan komt!

29) Altijd veel te doen, overdag een beetje freewheelen en dan 's nachts echt aan het werk....

30) Wat vervelend is, is dat ik letters vergeet, letters omdraai of hele woorden vergeet. En rekenen kan ik al helemaal niet. M'n collega's en ik worden er beiden gestoord van dat ik zoveel vergeet en ben dus na m'n dienst heel moe en als ik klaar met werken ben, denk ik altijd: "Wat zou ik nu weer allemaal vergeten zijn?" En altijd is er wel weer iets...

31) Ik vind mijn werk heel leuk, maar ik kan af en toe in een dip raken omdat ik denk dat ik niet goed genoeg ben. Dat ik de slechtste ben van het team omdat ik zoveel vergeet, zoveel dingen niet zie, traag ben enz. Soms zak ik daardoor in en als ik dan weer feedback krijg dan gaat het weer een tijd goed en dan zak ik weer in. En zo blijven we bezig.

32) Ben net een week verliefd. Alles duidt erop dat dit een leuke man is. maar aj wat heb ik een moeite met de juiste afstand bewaren. gevoelsmatig wil ik al bij hem intrekken. tegelijkertijd wordt ik boos op mezlef dat ik zo makkelijk van mijn pad afdwaal. ik wil niet zo hard van stapel lopen. ik wil het rustig aan doen. zeker omdat het nu eindelijk goed met me gaat... maar ik wordt overspelod door emoties, positief en negatief. Ik zit vast in ik wil weg, lazer op, laat me met rust. en al drie dagen niks gehoord. hellup het is over... pushed it too much.. Het einde van het liedje is dat ik het in mijn hoofd maar uit maak...

33) Hallo ik heb meer last van t kunnen binden. de afstand nabijheid is voor mij n probleem, ook vooral overspoeld worden als iets weer te dicht bij komt,gelukkig met ritalin heb ik er n iets beter zicht op.

34) Ik maak steeds goede voornemens, handel er naar en maak de afspraken maar dan kom ik ze vervolgens niet na en terwijl ik dan aan het afbellen ben met natuurlijk weer een lulsmoes, dan voel ik me zo *****... en later, later komt de spijt en baal ik van mezelf en dan komen natuurlijk weer de gevolgen. Heel pijnlijk allemaal en toch gaat het zo steeds weer (over and over) Ik weet gewoon niet hoe ik dit aan moet pakken. Maar ik weet zeker dat als ik een relatie wel zou hebben, ik ook met dit probleem de boel zou verzieken, daarom ben ik nog steeds single, dan heb ik minder problemen maar het voelt zo alleen.

35) Ik heb moeite met intimiteit. Ik doe altijd mijn best om zo aardig, handig, enz. mogelijk te zijn. Daardoor ben ik altijd een beetje gespannen. Als iemand anders dichtbij komt, kan ik op een gegeven moment niet meer die façade ophouden, omdat ik dat niet dagen achter elkaar kan volhouden. Ik durf niet te laten merken hoe dom, onhandig, onaantrekkelijk enz. ik eigenlijk ben. Dan móet ik gewoon even alleen zijn.

36) Ik ben veelste veel rekeninghoudend met iedereen. In denk VEELSTE veel na. Beloftes oprecht maken. Maar niet na kunnen komen.

37) Ons hele leven is een grote puinhoop, financieel zitten we vreselijk in de schulden , mijn huis is een enorme puinbak en mijn kinderen hebben ook ADD en ADHD. Ik kan niet goed meer denken en zit vaak in paniek. Mijn leven met ADD kenmerkt wanorde.

38) Mijn gedachten razen maar door en door, er komt nooit een einde aan. Ben ik met dit bezig, vergeet ik het andere en ga zo weer met iets totaal anders verder. Zo werken mijn gedachten ook.

39) Ik laat steeds mijn koffie koud worden. Dan ben ik gewoon glad vergeten dat ik het klaar had staan en alweer met andere dingen bezig of ik ben compleet in gedachten.

40) Meer en meer merk ik dat ik in mijn werk en thuis niet goed meer weet waar ik allemaal mee bezig ben, meer en meer moet ik op mij werk improviseren omdat ik mij niet heb voorbereid, meer en meer krijg ik de vraag waneer ik nou eens dat verslag af heb en meer en meer vragen mensen mij of ik hen nog eens iets van mij laat weten, daar was in de mail, wandelgang of voice mail naar gevraagd. Ik wil het wel, bedenk plannen en neem mij dagelijks voor zaken beter te ordenen en plannen en niet te snel te reageren maar even zo vaak lukt het niet. Ik voel me er steeds onrustiger, stressder en vervelender door. Ik wil het voor mezelf en al helemaal niet voor anderen erkennen. Maar ja als de ogen eenmaal zijn geopend....

Dagelijks leven met ADD