De impasse van het overwegend onoplettend type

Het behandelen van een beperkte concentratie is lastig en maakt ADD ondanks alle voordelen tot een stoornis in plaats van een disciplineprobleem, onvolwassenheid, teveel prikkels, of een gebrek aan opvoeding. Optimaal functioneren is mogelijk mits aan een aantal randvoorwaarden wordt voldaan en confrontaties met de onzichtbare obstakels waar mogelijk worden vermeden.
De meeste ADDers hebben een aversie tegen het lezen van boeken, tenzij het onderwerp een interesse betreft. Je hebt het gevoel dat je ogen dicht vallen bij het lezen, taken die om langdurige concentratie vragen worden vermeden en het is moeilijk om tot activiteit te komen. Eentonig werk vergroot de concentratieproblemen. Je kunt jezelf tijdelijk terugtrekken in een soort bubbel, in een poging jezelf te dwingen om aan een taak te beginnen en die ook af te maken, maar die situatie voelt erg eenzaam, alleen en ongezellig. Zorg dat je altijd iets hebt om naar uit te kijken!

Behandeling en begeleiding van ADD

Moeilijkheden bij het inslapen en wakker worden maakt dat het nog meer moeite kost om langdurig te concentreren en zelfs bepaalde lichtomstandigheden kunnen van invloed zijn. Het opdelen van taken is een mogelijke oplossing, maar dit zorgt er tevens voor dat de ADDer nog vaker die grote overgang moet maken om gemotiveerd te raken, om tot activiteit te komen en om de concentratie te hervinden + vasthouden. Dat is ook de reden dat veel ADDers de neiging hebben om dag en nacht door te werken als een taak hen wel een keer aanvliegt. Vaak met de gevolgen van overbelasting nadien. Dit is op te lossen door na een dag van langdurige concentratie en inzet, kosten wat kost een periode van rust in te lassen. Helaas is dit niet voor iedereen en in iedere situatie haalbaar. Beter omgaan met ADD is dus erg afhankelijk van persoonlijke omstandigheden, acceptatie, anticipatie en bereidwilligheid binnen de leef -leer en werkomgeving.
Het enige alternatief is medicatie. Voor ADHD medicatie wordt meestal gekozen als ADD dagelijks voor grote belemmeringen zorgt en al het andere reeds is geprobeerd. Medicatiegebruik moet worden opgebouwd, is niet gegarandeerd succesvol en gaat regelmatig gepaard met bijwerkingen. Bijna alle soorten medicatie, voor welke aandoening dan ook, geven bijwerkingen. Deze bijwerkingen kunnen vervolgens, naar gelang de intensiteit, eventueel ook behandeld worden. Evenals bijkomende problemen zoals een slaapstoornis, depressie of angst/paniek verschijnselen. Het uitgangspunt is echter dat medicijnen geen bijwerkingen mogen geven.
Medicatie is ten alle tijde symptoombestrijding en neemt ADD niet weg. Optimaal functioneren is mogelijk, mits aan een aantal randvoorwaarden wordt voldaan en confrontaties met de onzichtbare obstakels waar mogelijk worden vermeden. Betrokkenheid van school, familie en/of een partner is zeer gewenst en vergroot de kans (ook volgens onderzoek) op een succesvolle behandeling of begeleiding.

De begeleiding van huisartsen rond het gebruik van ADHD-medicatie kan een stuk beter. Behandeling stopt niet bij het voorschrijven van medicatie. Er is regelmatige en continuerende navolging nodig. Dit laatste blijft helaas vaak (soms jaren!) uit. U kunt het initiatief niet aan de patiënt overlaten. Verwijs liever door naar een specialist, ook i.v.m. comorbiditeiten.

Karin Windt, 13 augustus 2011, www.levente.nl. Bijgewerkt 04-01-2020.

Mensen met ADD raken sneller verveeld dan andere mensen.