Als gevolg komen de dromen, ambities en talenten van mensen met ADD minder snel tot uiting. Op school of op het werk kom je minder snel tot je recht. Dat is vooral erg frusterend voor de ADDer zelf, daar het aan intelligentie en creativiteit geheel niet ontbreekt. Het voelt als een constant gevecht met jezelf. Vaker dan je lief is klinkt het verwijt "je kunt het wel, maar je wilt niet". Vooral wanneer men nog onbekend is met ADD en als blijkt dat het concentreren bij leuke en interessante dingen, net als bij iedereen, een stuk eenvoudiger is.
Onbewust en ten koste van grote hoeveelheden energie, leer je de concentratieproblemen steeds beter te verbergen, hierdoor valt iemand met ADD niet snel op. Bovendien is er geen sprake van hyperactiviteit of impulsiviteit. Kinderen met ADD zijn niet "lastig", slechts "onoplettend" en meestal bijzonder chaotisch.
Voor de buitenwereld lijkt het alsof je alleen maar last hebt van wat disciplineproblemen: je bent vergeetachtig, komt vaak te laat, het lukt maar niet om aan de saaie klusjes te beginnen en je stelt veel dingen uit naar morgen. Deze problemen hebben een neurobiologische oorzaak. ADD is geen gebrek aan wilskracht, discipline of doorzettingsvermogen.
Om staande te blijven en om burnout of depressie te voorkomen, leven de meeste mensen met ADD, noodgedwongen, een wat teruggetrokken, eenzaam te noemen bestaan. Dit terwijl zij door hun enthousiasme, vindingrijkheid, talent en (sociaal) inlevingsvermogen veel te bieden hebben. Toch blijkt het moeilijk voor hen om vriendschappen te vinden, of een partner die hen begrijpt. Iemand met ADD heeft veel tijd voor zichzelf nodig. Het gevoel dat je een beetje "anders" bent dan anderen blijft bij de meesten onder ons bestaan.
Boeken van Karin