Canadian Caesar salad
Salade met krokante kip voor 2 personen
Toen ik een paar jaar terug voor de tweede keer naar Canada mocht, liep ik bij aankomst linearecta van de YWCA naar een van de vele salad bars voor een Caesar salad wrap. De smaak van de dressing is niet te vergelijken met het spul dat je in Nederland koopt in flesjes. Het komt gewoon echt niet eens in de buurt. Vergeet een patatje oorlog of kroketje maar als je in Vancouver bent. Het is er gewoon niet. De MC Donalds zit diep weggestopt in een donker hoekje (evengoed druk) en op iedere straathoek zitten tentjes die opvallend veel gezonde snacks verkopen. Overal is wel een vorm van Caesar salad te koop: op toost, in een wrap, als salade en zelfs op stokjes. Een week lang liep ik iedere dag wel even langs hetzelfde stekkie voor een flink gevulde wrap. TE lekker gewoon. Gelukkig heb ik nooit geweten dat er iets van vis doorheen zat.
Voorheen waren er in NL nog wel doosjes van Et-Tu te koop, maar ook die kan ik hier al een paar jaar niet meer krijgen. Het was nog een Canadees product ook en de enige manier om aan de bijbehorende kruiden te komen, precies zoals ik het daar ook altijd kreeg: van die lekkere krokante korreltjes. Helaas kwam ik er een paar jaar later pas achter dat het gewoon gedroogde bacon korreltjes waren. ADD? Nee hoor, ze worden daar verkocht in grote kruidenpotten, dus ik herkende het niet. In Nederland zul je zelf wat baconplakjes op een plaat in de oven moeten bakken (180 graden) voor een minuut of 10 en het daarna zelf verkruimelen. Zonder dat, de Parmesaanse kaas -en de croutons is het gewoon geen Caesar salad. Het tweede probleem is de ansjovis. Blijkbaar zien veel Amerikanen en Canadezen het ook niet zo zitten om visjes te moeten prakken. Dat wordt daar gewoon verkocht als een pasta in een tube en ook dat is hier bijna niet te krijgen.
Vanavond heb ik zeker 4 pogingen gedaan, om aan de hand van verschillende recepten, tot die smaak te komen die nog in mijn geheugen gegrift staat. Een beetje teveel van dit of dat en ik kon het boeltje weer weggooien, niet te eten.
Ik ben hoopvol begonnen met een versie zonder vis, maar dan mist het gewoon die smaak die de salade maakt. In plaats van een rouwe eierdooier heb ik een bescheiden eetlepel Remia Mayonaise genomen en toen klopte het gewoon. Al met al voor Hollanders dus best een bewerkelijk receptje, maar dan heb je ook wat. Je kunt de dressing een paar dagen in de koelkast bewaren, dus eenvoudig van tevoren te maken. Zelf ben ik de salade erg gaan associeren met gourmetten, kerst en oud en nieuw, maar het is zomers natuurlijk ook smullen. Om de visjes te prakken heb ik een vijzel gebruikt en er zo zelf maar een pasta van gemaakt. De visjes zitten in een klein blikje, zonder hoofdjes of oogjes. Als laatste heb ik het complete mengsel gewoon nog even met de mixer op de laagste stand wat extra geklutst. Ogen dicht, neus dicht, brein uitschakelen (ik eet normaal geen vis, alleen vissticks) en toen waande ik me eindelijk weer voor de volle 100% in Canada. Vandaag als salade en morgen met krokante kip in een wrap!